12.01. Teofil był kotem domowym. Był to właściwie powiedziane-gdy dorósł i zaczął "po męsku" pośmierdywać właściciele zaczęli wypuszczać go na ulicę. Był wpuszczany do mieszkania...coraz rzadziej i rzadziej. Kiedyś zastał drzwi zamknięte i na nic się zdał jego płacz pod drzwiami-musiał wyprowadzić się na klatkę schodową. Do nas trafił w marcu 2008 roku. Z bardzo pogryzioną i zwichniętą łapką. Niestety, uraz był sprzed kilku tygodni i wdał się ostry stan zapalny. Teofil jest słaby i co chwila gorączkuje. Jest uroczym, łagodnym wręcz nieśmiałym kotem. Jego radość z możliwości wylegiwania się w łóżku nie zna granic. Pozostałe koty traktuje z szacunkiem-w końcu one były tu pierwsze. Dotknięty wywraca się brzuchem do góry i donośnie mruczy. Szuka wspaniałego domu który nigdy się go nie pozbędzie i wirtualnego opiekuna.

• 
• 

21.01. Teofil wrócił z adopcji. Jego nowi Państwo stwierdzili że jak kotek zrobi kupę to śmierdzi. A oni są zaskoczeni tym faktem i kompletnie na to nie przygotowani. Można jedynie mieć nadzieję, że nie zdecydują się na dziecko....

• 
• 

Teofil wreszcie znalazł ten "prawdziwy" nowy domek. Mieszka na Ochocie ze swoim opiekunem. W końcu szczęśliwy...Towarzyszą mu tylko rybki w akwarium i kolekcja samochodzików. Od razu poczuł się jak u siebie. Chodził po mieszkaniu z podniesionym ogonkiem i spokojnie zwiedzał. Potem skorzystał z kuwety i wywalił się na najbliższym tapczanie jakby nigdy nigdzie indziej nie spał.

• 
• 
•